Dag 27: aan de voet van Vezelay

25 augustus 2015 Vermenton – Asquin

31,8km, 8 uur 45 minuten totaal: 702,3 km

21 °C

Vanmorgen, toen we de camping verlieten, werden we uitgezwaaid door Nederlanders, Grote Britten en Zwitsers, die ons allemaal een “buen Camino” wensten. Een aantal daarvan had ik nog niet gezien, maar op een kleine camping gaat het nieuws van twee Hollanders met een vreemde wandelkar op weg naar Santiago natuurlijk razendsnel. En ach, het heeft ook wel wat.

Nadat we bij de bakker 3 pain au chocolat en een baguette hadden gehaald, draaiden we de D606 op; hoewel de aanduiding betrekking heeft op een departementale weg, had het verkeer meer weg van een Route National. De vrachtwagens reden af en aan en bliezen bijkans de vouwen uit je broek. Het was bepaald geen pretje om op die weg te lopen. In Lucy-sur-Cure, een dorpje dat we na 3km binnenliepen, kwam een Franse sportleraar zijn huis uit en raadde ons aan, nadat hij gevraagd had waar onze reis naar toe ging, om de weg aan de andere kant van de rivier de Cure te nemen. Die was veel rustiger en ook veel mooier, maar belangrijker nog, veel veiliger. Hij meldde er wel bij dat het een stukje om was, maar dat woog gegarandeerd op tegen de schoonheid van de route.

Nou, dat advies hebben we opgevolgd en we moeten toegeven, het eerste stuk was wonderschoon. Tot aan onze eerste rust, het wereldberoemde dorpje Arcy-sur-Cure (vanwege de prehistorische grotschilderingen), hebben we genoten van de route.

Maar daarna begon de ellende. We moesten de Cure blijven volgen en dat kon alleen maar door over de GR13 te lopen; we hadden nu juist afgesproken, na de ellende van een paar dagen geleden, dat we dat nu niet meer zouden doen. Er was helaas geen ander alternatief, of 15 km omlopen en ok nog heuvel op en af en dat laatste wilden we zeker niet. Kort en goed, toch maar over de GR13. En helaas we werden weer bevestigd in onze vrees. We hebben elkaar een paar keer moeten helpen om onze Wheelie’s over obstakels heen te tillen en we moesten enorm opletten. De departementale weg was niet veilig, maar dit pad ook zeker niet. Zo’n 6 meter boven de Cure balanceren op een zeer smal paadje dat ook nog schuin naar de kloof afloopt, met boomstronken die je Wheelie willen doen kantelen (en dan natuurlijk de verkeerde kant op, richting afgrond), nee, niet voor herhaling vatbaar. We hebben het overleefd, maar de tocht van 2km duurde wel bijna een uur! Aan de andere kant, de route was wel heel mooi!

Kort en goed, nee, geen GR meer! We hebben onze weg daarna vervolgd over “normale” D-wegen, om uiteindelijk op de D606 te belanden. Op die weg zie je al van verre de Basiliek La Madeleine van Vezelay op de heuvel liggen; een prachtig gezicht. Uiteindelijk hebben onze tentjes opgeslagen in Asquin. Morgen naar Vezelay.

Basiliek La Madelaine van Vezelay