Een grote versnelling

11 september 2015 Rustdag in Limoges

24 °C

Waar een rust- en wasdag al niet goed voor is. Al een paar dagen zijn de kleren in onze tent ’s morgens klam en vochtig; gelukkig is het overdag nog droog en kunnen we ze gedurende de dag weer droog krijgen, maar helaas wordt dat met de dag moeilijker. Het weer, en dan met name het vochtige weer, is op dit moment onze grootste zorg geworden, niet zo zeer de dagelijks af te leggen afstand. Dat laatste zit wel snor na 1100 km te voet onderweg. Nu ook de slaapzak klam begint aan te voelen en de sokken, die we ’s avonds in de slaapzak doen om te voorkomen dat die ook ’s morgens wat vochtig zijn, ook niet echt meer kurkdroog zijn, hebben we naar andere mogelijkheden moeten zoeken.

Mathieu op de rustdag aan de koffie

Één van de opties is om onze tent te gaan verruilen voor pelgrimshuizen; nu zijn die in Frankrijk niet zo dik gezaaid, zelfs niet op de Voie de Vézelay, en dus zullen we dan aanvulling moeten zoeken in Bed & Breakfast, Gîtes de France of, erger nog, hotels. Wij vinden dat beiden eigenlijk geen optie. Dan blijft er niet zo heel veel meer over. Doorsukkelen op deze manier waarbij we voorzien dat we de tocht dan zullen moeten afbreken wegens de lichamelijke ongemakken die vochtige kleren, en met name sokken, nu eenmaal met zich mee brengen. Of we zetten de grote versnelling in, met behulp van de SNCF, de nationale Franse spoorwegen. Voor dat laatste hebben we gekozen. Morgen lopen we nog naar Limoges, bezoeken daar de kathedraal en stappen om 11.03 uur op de trein, om in Bordeaux over te stappen op de TGV naar Bayonne (overstaptijd ruim 2 uur) en van daar uit met de lokale boemel, waar we ook een dik uur op moeten wachten) naar Cambo-les-Bains, waar we ’s avonds iets na half zeven aankomen; kortom ruim eenderde van de reistijd wachten we op de volgende aansluiting. In Cambo-les-Bains kunnen we op de camping municipal onze tent opzetten om de volgende middag (het is zondag en dus een beperkte dienstregeling, die overigens in Frankrijk toch al niet zo frequent is als we in Nederland gewend zijn) de bus naar St. Jean Pied de Port te nemen. Vanaf daar gaat het te voet verder over de Camino Frances, met gemiddeld om de 5 km een Refugio.

Roland op de rustdag nà de koffie

St. Jean Pied de Port is voor zo’n 25.000 pelgrims de startplaats voor hun tocht naar Santiago. Wij schamen ons niet dat we de laatste kilometers naar St. Jean per trein doen; vooralsnog hebben we er al 1100 km meer opzitten dan de hiervoor genoemde 25.000 pelgrims. Het blijft nu dus twee dagen even rustig en dan “Olla España”.